Międzyzdroje i Woliński Park Narodowy – dzień III.

Przedostatniego dnia naszych mini wakacji wybraliśmy się do Międzyzdrojów. Miasteczko to musiało być kiedyś bardzo ładne i jak się dobrze rozejrzeć to można dostrzec jeszcze blask pięknych przedwojennych pałacyków i pensjonatów. Niestety, to co dzieje się tam teraz to jakiś koszmar. Jak wszędzie w Polsce, każdy sobie stawia tam taki dom jak mu pasuje, bez żadnego przemyślenia, czy może pasuje tutaj akurat. Całe miasteczko sprawia bardzo chaotyczne i niezbyt przyjemne wrażenie. Do tego tabuny ludzi, przeludniona plaża, okropne molo, które po środku zastawione jest budami z różnymi sokami, zapiekankami i płynami do czyszczenia okularów i wieczny odpust w części bulwarowej. MASAKRA – nie polecam tego miejsca, zwłaszcza z dziećmi, bo wrócicie do domu z toną sprzedawanego tam badziewia. Szybko stamtąd uciekliśmy, ale przed ucieczką zajrzeliśmy do informacji PTTK, a tam przemiła pani poinformowała nas co faktycznie warto zwiedzić w okolicy.

Udaliśmy się więc do Wolińskiego PN, nad Jezioro Turkusowe.
Na szczęście dla nas, nasi rodacy wciąż preferują smażing na plaży nad aktywny wypoczynek, więc nie było tam prawie nikogo :).

Jezioro można sobie obejść dookoła, przyjemna, łatwa trasa prowadząca przez las. My dodatkowo zrobiliśmy również szlak, który prowadził na Wzgórze Zielonka  (również polecony przez panią z PTTK). I naprawdę polecam, zwłaszcza w bardzo upalne dni – las daje niesamowitą ulgę i ochłodę. Trasę tą pokonaliśmy z wózkiem – a mamy Maclarena, więc nie jest to na pewno wózek na wertepy, ale dał radę bez problemu. Jedyne co może być problemem, to są schody – pojawiają się kilka razy, najwięcej w końcowym odcinku trasy. Na początku Łukasz przenosił wózek, a pod koniec zostawiliśmy go po prostu.
Mam nadzieję, że wkrótce wrócimy w te rejony, bo było naprawdę super :).